Wszystkie wpisy, których autorem jest autor

80% Europejczyków nigdy nie słyszało o Naturze 2000?

Wyniki ostatniego Eurobarometru nt. świadomości Europejczyków odnośnie różnorodności biologicznej, a w tym sieci Natura 2000 wskazują na ogromne braki w wiedzy w tym zakresie. Wiedza Polaków na tle wiedzy obywateli innych państw UE nie jest najgorsza, ale nie jest to poziom zadowalający.

Wśród licznych celów jakie stawia sobie Unia Europejska znajduje się również ochrona różnorodności biologicznej{{1}}.
W związku z ogłoszeniem przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych roku 2010 Międzynarodowym Rokiem Różnorodności Biologicznej, Dyrekcja Generalna ds. Środowiska Komisji Europejskiej zleciła przeprowadzenie badania na temat stosunku obywateli UE do zagadnienia różnorodności biologicznej, a w tym do Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000. Badanie przeprowadzone zostało w 27 krajach członkowskich UE metodą telefonicznych sondaży, w niektórych państwach uzupełnionych wywiadami bezpośrednimi. W każdym z krajów zebrano opinie ok. tysiąca obywateli w wieku 15 i więcej lat.

Podstawowym elementem europejskiej polityki w zakresie ochrony różnorodności biologicznej jest rozbudowa Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000. Dlatego też kwestia stosunku obywateli do Natury 2000 stanowiła istotny punkt przeprowadzonego badania socjologicznego. Niestety, rezultaty są dalekie od oczekiwanych…

Wyniki przeprowadzonego w lutym 2010 r. badania pokazują{{2}}, że mimo iż europejska sieć obszarów Natura 2000 obejmuje obecnie już 17% powierzchni UE, większość mieszkańców Wspólnoty nie przypomina sobie, żeby kiedykolwiek słyszała jej nazwę! 80% badanych z niczym nie kojarzy hasła Natura 2000.
Co więcej, ci, którym nazwa ta jest znana, niekoniecznie potrafią skojarzyć ją właściwie. Jedynie 8% respondentów przyznało, że słyszało o Naturze 2000 i wie, co ta nazwa oznacza.

Poziom świadomości na ten temat różnił się znacznie w zależności od państwa,
z którego pochodziły osoby badane. Odsetek osób, które nigdy nie słyszały o Naturze 2000 wahał się od 19% w Finlandii do aż 97% w Irlandii i Wielkiej Brytanii. Najwięcej osób świadomych czym dokładnie jest Natura 2000 znalazło się w Finlandii (41%) i Bułgarii (38%). Wśród krajów, w których ponad połowa obywateli słyszała o Naturze 2000 znalazły się Estonia (59%), Słowenia (55%), Grecja (53%) i Polska (51%). Jednak niemal we wszystkich krajach, za wyjątkiem Finlandii i Bułgarii, więcej jest osób, które jedynie słyszały o Naturze 2000 niż takich, które potrafiłyby wyjaśnić, do czego odnosi się to pojęcie. Najniższy poziom świadomości na temat Natury 2000 mają Anglicy, Irlandczycy i Włosi, z których właściwie nikt nie potrafił powiedzieć co oznacza Natura 2000, a tylko 5% w ogóle słyszała taką nazwę.

Wyniki badania praktycznie nie różniły się od tych uzyskanych w roku 2007.
W dziewięciu krajach nieznacznie zwiększył się odsetek osób, które słyszały
o Naturze 2000 – największy wzrost świadomości w tej kwestii można było zaobserwować w Grecji (o 14%) i na Malcie (o 13%). Co ciekawe, w Bułgarii,
w ciągu ostatnich trzech lat zmniejszyła się liczba osób świadomych czym jest Natura 2000 (z 80% w 2007 roku do 72% w 2010). Prawdopodobnie wynika to z tego, że w lutym 2007 rząd Bułgarii został posądzony o wykluczenie z listy kandydatów do Natury 2000 ponad połowy proponowanych przez naukowców obszarów chronionych ze względu na interesy inwestorów, co zostało znacznie nagłośnione przez media.

Warto zwrócić uwagę na to, jaką zdaniem Europejczyków rolę odgrywają obszary chronione. Większość respondentów (53%) uważa, że najważniejsza jest ochrona zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. Krajami, które najmocniej poparły ten punkt widzenia były Luksemburg i Niemcy. W następnej kolejności wymienia się zapobieganie niszczeniu cennych obszarów wodnych i lądowych (43%), najbardziej znaczące dla Finlandii i Wielkiej Brytanii, oraz ochronę roli przyrody w zapewnianiu dostępu do czystej wody i powietrza (38%), na które naciskają szczególnie Węgrzy i Litwini. Hiszpanie i Słoweńcy wskazywali przede wszystkim na promocję przyjaznego środowisku użytkowania ziemi (24% całej UE). Jedynie 11% badanych wskazało na turystykę przyjazną środowisku i rekreację, i byli to głównie obywatele Niemiec, Belgii i Irlandii.

Jeśli chodzi o wpływ rozwoju gospodarczego na obszary chronione, Europejczycy zgodnie opowiedzieli się przeciwko bezwzględnej przewadze inwestycji gospodarczych nad ochroną przyrody –jedynie 6% ankietowanych, głównie z Belgii, Czech, Luksemburga i Cypru dawało prymat inwestycjom. Niemal połowa respondentów (48%) uznała, że rozwój gospodarczy skutkujący zniszczeniem obszarów chronionej przyrody powinien być zabroniony, w tym większość Słoweńców, Włochów i Greków. Niewiele mniej osób (41%) przyjęło bardziej stonowane stanowisko, twierdząc, że inwestycje na obszarach chronionych powinny być dopuszczalne pod warunkiem, że służą interesom publicznym, a szkody dla natury zostaną w pełni zrekompensowane. Opinia ta była najbardziej popularna w Holandii, wyraziła ją także ponad połowa Niemców i Duńczyków.

Gdzie w tym wszystkim znajduje się Polska? Większość Polaków (51%) kojarzy nazwę Natura 2000, chociaż tylko 23% potrafi prawidłowo wytłumaczyć jej znaczenie. Jeśli porówna się ten wynik z rokiem 2007, to można zobaczyć, że liczba świadomych Polaków wzrosła o 7%! Ponad połowa (51%) naszych rodaków uważa, że jednym z dwóch najważniejszych zadań obszarów chronionych jest ochrona zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. Na drugim miejscu znalazła się rola przyrody w zapewnianiu dostępu do czystej wody i powietrza (44%), a na trzecim powstrzymanie destrukcji obszarów cennych przyrodniczo (38%). Znacznie mniej istotna okazała się promocja przyjaznego przyrodzie użytkowania ziemi (24%), a na samym końcu uplasowała się turystyka przyjazna środowisku i rekreacja (10%). Jeśli chodzi o wpływ rozwoju gospodarczego na obszary chronione, 39% Polaków uważa, że inwestycje szkodzące ochronie przyrody powinny być zakazane, 46% dopuszcza takie inwestycje pod warunkiem pełnej rekompensaty dla przyrody, a 8% przyznaje pierwszeństwo gospodarce.

Warto przypomnieć, że w badaniach poziomu świadomości ekologicznej Polaków przeprowadzonych przez Instytut na rzecz Ekorozwoju w latach 2008 i 2009{{3}}, średnio jedna trzecia respondentów wykazała prawidłowe zrozumienie pojęcia „Natura 2000”. W 2009 r. 19,8% badanych skojarzyło nazwę „Natura 2000” z terenem chronionym (0,9% więcej niż w roku poprzednim), a 14,6% z najwyższymi walorami przyrodniczymi Europy (w tym przypadku zanotowano spadek o 1,2% w stosunku do roku poprzedniego). Co ciekawe, mimo głośnego i długotrwałego konfliktu wywołanego planami budowy obwodnicy Augustowa na terenach chronionych, w latach 2008-2009 odsetek osób kojarzących „Naturę 2000” z konfliktami społecznymi i ograniczeniami dla rozwoju gospodarki nie dochodził do 2%.

Mimo że na tle całej Unii Europejskiej Polacy zajmują całkiem dobrą pozycję jeśli chodzi o świadomość w zakresie istnienia i znaczenia Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000, nie ulega wątpliwości, że należy kontynuować działania promocyjne i edukacyjne na ten temat. Pomóc w tym może wymiana doświadczeń i dobrych praktyk, nie tylko w kraju, ale i na arenie międzynarodowej. Dyskusje pomiędzy różnymi aktorami związanymi z siecią Natura 2000, zarówno tymi zajmującymi się ochroną przyrody, jak i tymi, którym ta ochrona może stać na przeszkodzie w realizacji zamierzeń, mogą zaowocować wypracowaniem wspólnej ścieżki działania i osiągnięciem obopólnych korzyści.

AG, InE


[[1]] Jako że plan zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, Komisja Europejska uznała, że trzeba budować długoterminową (w perspektywie roku 2050) unijną wizję dotyczącą różnorodności biologicznej. W ramach prac nad jej tworzeniem Komisja zaproponowała nowe cele odnośnie powstrzymywania utraty różnorodności biologicznej oraz funkcji ekosystemów w perspektywie do 2020 r. Przedstawione warianty wizji średniookresowej różnią się stopniem ambicji co do skali możliwej ich realizacji. Komunikat Komisji w tej sprawie: http://ec.europa.eu/environment/nature/biodiversity/policy/pdf/pl_act.pdf. Więcej informacji nt. polityki UE w zakresie ograniczania strat w różnorodności biologicznej dostępnych jest na stronie Komisji Europejskiej: http://ec.europa.eu/environment/nature/biodiversity/comm2006/index_en.htm [[1]]

[[2]] Raport pt. “Attitudes of Europeans towards the issue of biodiversity. Analytical report, Wave 2” opublikowany w marcu 2010 r. dostępny jest pod adresem: http://ec.europa.eu/public_opinion/flash/fl_290_en.pdf, a jego streszczenie pod adresem: http://ec.europa.eu/public_opinion/flash/fl_290_sum_en.pdf [[2]]

[[3]] Raporty z badań przeprowadzonych przez InE w latach 2008 i 2009 dostępne są na stronie internetowej Instytutu: http://www.ine-isd.org.pl/lang/pl/page/raporty/id/40/ [[3]]

UE: Nowe wytyczne dot. zrównoważonego użytkowania gruntów na obszarach Natura 2000

mala fotkaOd momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej w 2004 r. i rozpoczęcia procesu wdrożenia unijnego prawodawstwa do naszego systemu prawnego Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 w wielu kręgach postrzegana była jako potencjalne zarzewie konfliktów społecznych czy wręcz ograniczenie rozwojowe. Kluczową kwestię równowagi między ochroną przyrody a rozwojem gospodarczym i użytkowaniem gruntów precyzyjnie reguluje jednak Dyrektywa Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej o ochronie siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory z dnia 21 maja 1992 r. (92/43/EWG), czyli tzw. dyrektywa „siedliskowa”. Artykuł 6 tego dokumentu opisuje ogólne zasady zarządzania obszarami Natura 2000, w tym procedury zatwierdzania planów i projektów, które mogą mieć znaczący negatywny wpływ na te obszary. Dodatkowo Komisja Europejska opracowuje wytyczne dla władz i przedsiębiorstw lokalnych dotyczące stosowania tych przepisów w praktyce – w odniesieniu do poszczególnych zapisów dyrektywy, jak również dla konkretnych sektorów. Pierwsze z nich obejmują branżę energii wiatrowej i przemysł wydobywczy niezwiązany z produkcją energii.

Realizowanie inwestycji, nawet o dużych rozmiarach, a co za tym idzie – rozwój gospodarczy regionu, nie jest na obszarach Natura 2000 z góry wykluczony. Istotą sieci Natura 2000 jest ochrona tych terenów przed zmianami, które mogłyby zagrozić bytowaniu określonych siedlisk i gatunków. Dlatego decyzja o budowie elektrowni wiatrowej musi być zawsze podejmowana po rozpatrzeniu indywidualnego przypadku. Przygotowane wytyczne wskazują zatem na dobre praktyki w zakresie oceny wpływu na środowisko i wzmacniają rolę strategicznego planowania przestrzennego, m.in. poprzez zalecenie sporządzania map obszarów zagrożonych.

Również w odniesieniu do działań wydobywczych autorzy wytycznych zalecają sporządzanie map – w tym przypadku szczegółowych map zasobów mineralnych. Nałożenie takich map na mapy obszarów Natura 2000 pozwoli wytypować potencjalnie konfliktowe tereny i obszary o zwiększonym ryzyku. Dokument Komisji zawiera także ocenę potencjalnego wpływu inwestycji wydobywczych niezwiązanych z produkcją energii na bioróżnorodność oraz sposoby zapobiegania negatywnym skutkom realizacji tych inwestycji dla integralności obszaru Natura 2000. Oprócz tego wytyczne zajmują się kwestią wydobycia na obszarach morskich.

Wytyczne są do pobrania ze strony Komisji Europejskiej:

Więcej w Magazynie Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska „Przyroda dla Europejczyków” nr 41/2011:
http://ec.europa.eu/environment/news/efe/pdf/PL-EFE41-101201.pdf

Konferencja „Natura 2000 – morze możliwości”

W dniu 15 lutego 2011 roku w Warszawie odbyła się konferencja prasowa pt. „Natura 2000 – morze możliwości”, zorganizowana przez Instytut na rzecz Ekorozwoju (InE) w ramach nowego projektu edukacyjnego pt. „Szerokie wody Natury 2000.

W konferencji wzięli udział eksperci: Andrzej Ginalski, Specjalista Departamentu Obszarów Natura 2000 w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska oraz Jolanta Kamieniecka, ekspert ds. turystyki i Bożenna Wójcik, ekspert ds. przyrody z Instytutu na rzecz Ekorozwoju. Spotkanie poprowadził wiceprezes InE – Krzysztof Kamieniecki. Podczas spotkania przedstawiona została kolejna edycja projektu informacyjno-edukacyjnego na temat Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 pt. „Szerokie wody Natury 2000”, poświęconego w szczególności wodnym obszarom Natura 2000.

Przedstawiciele zespołu prowadzącego projekt szczegółowo omówili zawartość i potencjał edukacyjny portalu „Natura 2000 a turystyka” (http://natura2000.org.pl) oraz zapowiedzieli nadchodzące zmiany: poza ciągłym rozszerzaniem zawartości merytorycznej portalu, w nadchodzących miesiącach jego użytkownicy zobaczą również zupełnie nową szatę graficzną, będą też mogli zdobywać wiedzę w nowy atrakcyjny sposób dzięki Platformie Edukacyjnej.
Zapowiedziana została także IV edycja konkursu dla młodzieży „Obszar Natura 2000 skarbem regionu”, który rozpocznie się jesienią tego roku, a jego pierwszy etap odbędzie się właśnie na nowej Platformie Edukacyjnej. Również jesienią zorganizowane zostaną szkolenia regionalne dla branży turystycznej, na których będzie mowa o tym, jak sieć obszarów Natura 2000 może wpłynąć na rozwój turystyki wodnej w różnych regionach kraju.
Andrzej Ginalski z Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska wygłosił referat na temat morskich obszarów Natura 2000 w Polsce. W swojej prezentacji podkreślił rolę obszarów Natura 2000 w rozwoju gmin nadmorskich i zwrócił uwagę na możliwość uzyskania wielu form dofinansowania inicjatyw podejmowanych na tych obszarach. Jego zdaniem, konieczna jest zmiana podejścia do rozwoju społeczno-gospodarczego i planowania przestrzennego na rzecz rozwiązań długofalowych.
O możliwościach, jakie otwiera przed turystyką rozwój sieci Natura 2000, opowiadała Jolanta Kamieniecka z Instytutu na rzecz Ekorozwoju. Przedstawiła ona postulaty i wnioski dotyczące kształtowania turystyki na obszarach Natura 2000 oraz propozycje konkretnych działań ułatwiających „ekologizację” turystyki w Polsce.

Andrzej Ginalski podkreślił, że w chwili obecnej niezwykle ważna jest edukacja i informowanie różnych grup społecznych o istocie i znaczeniu programu Natura 2000 oraz wyraził przekonanie, że projekt realizowany przez Instytut na rzecz Ekorozwoju odegra w tym znaczącą rolę.

Prezentacje do pobrania:

Sieć Natura 2000 na polskich obszarach morskich – Andrzej Ginalski-GDOŚ
Szerokie wody Natury 2000 projekt edukacyjny – Franciszek Jackl- InE
Turystyka a Natura 2000 – Jolanta Kamieniecka – InE

Rozszerzono listę obszarów „ptasich” Natura 2000 w Polsce

mala fotkaW dniu 4 lutego 2011 r. opublikowano Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony (OSO) ptaków [Dz. U. nr 25 z 2011 r., poz. 133]. Jest to już czwarte rozporządzenie w tej sprawie – poprzednie były wydawane w latach 2004, 2007, 2008.

 

Na mocy tego nowego rozporządzenia lista obszarów „ptasich” Natura 2000 w Polsce została rozszerzona – w miejsce dotychczasowych 141 obszarów mamy teraz 144 obszary specjalnej ochrony ptaków o łącznej powierzchni 55 711,7 km2.

Wyznaczono 3 nowe OSO: Góry Izerskie PLB020009, Sudety Wałbrzysko-Kamiennogórskie PLB020010, Bagno Pulwy PLB140015, oraz powiększono jeden wcześniej wyznaczony obszar – Ostoję Warmińską PLB280015. Ponadto dokonano zmiany granic dwóch obszarów w województwie zachodniopomorskim – OSO Zatoka Pomorska PLB990003 i OSO Delta Świny PLB320002 – nie zmieniając łącznej powierzchni jaką zajmowały te oba obszary.

Obecne poszerzenie listy obszarów „ptasich” wynikało z potrzeby kompensacji strat, jakie zostały poniesione w niektórych dotychczasowych obszarach OSO na skutek realizacji inwestycji drogowych lub działań związanych ze zmianą sposobu użytkowania gruntów. Nowo powołane obszary zostały wyznaczone w celu zachowania właściwego stanu ochrony przede wszystkim takich gatunków ptaków jak: cietrzew, sóweczka, włochatka, derkacz, bocian biały, orlik krzykliwy.

Ponadto w drodze tego rozporządzenia dokonano kilku zmian technicznych, które mają ułatwić zarządzanie obszarami specjalnej ochrony ptaków, a które polegają przede wszystkim na ścisłym określeniu i rozdzieleniu powierzchni lądowej i powierzchni morskiej w obrębie wyznaczonych obszarów oraz powierzchni wchodzących w zasięg parków narodowych, z uwagi na to iż inne podmioty prawne zarządzają tego typu obszarami.

W wyniku rozporządzenia nastąpiły także zmiany w nazewnictwie niektórych obszarów, poprzez ujednolicenie nazw podawanych na mapach i w tekście rozporządzenia.


Źródło:
http://www.gdos.gov.pl/News/view/2464/Nowe_obszary_specjalnej_ochrony_ptakow_Natura_2000

Konsultacje: Co dalej z dofinansowywaniem Natury 2000 przez Unię Europejską?

Pozostało już tylko 10 dni na wzięcie udziału w konsultacjach, w ramach których Komisja Europejska zbiera opinie obywateli, organizacji i instytucji ze wszystkich państw członkowskich Unii w sprawie dalszego wspierania Natury 2000 ze środków UE.

Komisja Europejska ogłosiła konsultacje publiczne w końcu listopada ubiegłego roku i tak jak to często bywa trwają one prawie
3 miesiące – kończą się 17 lutego br.

Ogłoszenie o konsultacjach dostępne jest pod adresem: http://ec.europa.eu/environment/consultations/natura2000_en.htm.

Wyniki konsultacji będą wykorzystywane przy opracowywaniu propozycji nowych rozwiązań prawnych nt. finansowania Natury 2000 po roku 2013, które Komisja Europejska ma przedstawić w połowie bieżącego roku, a które mają zastąpić rozwiązania prawne przyjęte w Komunikacie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z 2004 r. pt. „Finansowanie Natury 2000” {SEC(2004)770} {SEC(2004)771}.

W konsultacjach może wziąć udział każdy i wyrazić opinię w imieniu swoim, swojej organizacji, czy instytucji. Przygotowane zostały specjalne kwestionariusze (dostępne poprzez powyżej wspomniane ogłoszenie), odmienne dla każdej z tych trzech kategorii uczestników konsultacji. Komisja Europejska przedstawiła swoje wariantowe propozycje w formie wielu pytań i oczekuje opinii, które z tych propozycji są najodpowiedniejsze oraz informacji jak oceniane są dotychczasowe doświadczenia nt. finansowania Natury 2000. Konsultacje prowadzone są w języku angielskim.

Duże, znaczące organizacje ekologiczne działające na forum unijnym są zdania, że Natura 2000 powinna być w dalszym ciągu i w dużym stopniu wspierana finansowo z budżetu UE i to wspierano poprzez różne fundusze. Efektywność wsparcia zapewni jedynie wspieranie Natury 2000 zarówno poprzez fundusze Wspólnej Polityki Rolnej, jak i poprzez fundusze regionalne i specjalnie dedykowany Naturze 2000 fundusz. Z perspektywy polskiej takie podejście wydaje się również najkorzystniejsze.

Światowy Dzień Mokradeł 2011

W dniu 2 lutego 2011 r. obchodzimy Światowy Dzień Mokradeł (World Wetland Day 2011). Hasłem tegorocznej edycji jest „Forests for water and wetlands” czyli „Lasy dla wód i mokradeł”.

Święto obchodzone jest od 1997 roku dla upamiętnia podpisania międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, zwanej Konwencją ramsarską – dokładnie w dniu 02.02.1971 r. Zasadniczym celem obchodów Dnia Mokradeł jest podnoszenie świadomości społecznej w zakresie roli ekologicznej i gospodarczej obszarów wodno-błotnych. Zgodnie z zapisami konwencji mokradło to obszar leżący na pograniczu środowiska wodnego i lądowego, czyli zarówno obszary podmokłe (bagna), jak i wszelkie wody śródlądowe, a także najpłytsze przybrzeżne wody morskie.

Tegoroczne obchody Światowego Dnia Mokradeł połączone są z 40. rocznicą podpisania Konwencji ramsarskiej.

Więcej informacji na oficjalnej stronie Konwencji ramsarskiej: http://www.ramsar.org.

Poszerzenie sieci Natura 2000 – długo oczekiwana decyzja Komisji Europejskiej

W dniu 10 stycznia Janez Potočnik, unijny Komisarz ds. środowiska ogłosił podjęcie przez Komisję Europejską decyzji o rozszerzeniu Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 o kolejne tzw. „siedliskowe” obszary Natura 2000 w obrębie 6 z 9 obszarów biogeograficznych UE (alpejskiego, atlantyckiego, borealnego, kontynentalnego, panońskiego i śródziemnomorskiego), położone na terenie piętnastu państw członkowskich Unii Europejskiej, w tym Polski. Dodano 739 nowych obszarów, które Komisja Europejska uznała oficjalnie za „tereny mające znaczenie dla Wspólnoty” – ich łączna powierzchnia równa jest prawie 27 tys. kilometrów kwadratowych. Ponad połowa to obszary morskie (ponad 17,5 tys. km²), głównie we Francji, w Danii i w Hiszpanii. Duża część dodanych obszarów to obszary z Polski – 459 nowych obszarów o powierzchni 8,9 tys. km², w tym szereg ważnych jezior i dolin rzecznych oraz lasów. W ramach tej decyzji zmieniono też zasięg wielu wcześniej zatwierdzonych obszarów (powiększono lub zmniejszono) – dotyczy to m.in. Polski (77 obszarów).

W wyniku tej decyzji mamy więc obecnie na terenie Polski 823 specjalne obszary ochrony siedlisk (obszary „siedliskowe”) zatwierdzone decyzją Komisji Europejskiej – obejmują one łącznie ok. 11% powierzchni lądowej Polski. Ponadto w obrębie sieci Natura 2000 w Polsce znajduje się 141 obszarów specjalnej ochrony ptaków, powołanych rozporządzeniami Ministra Środowiska, które zajmują 15,6% powierzchni lądowej Polski. Łącznie sieć Natura 2000 obejmuje 19,7% powierzchni lądowej naszego kraju.

Podkreśla się, że w ramach obecnego poszerzenia sieci Natura 2000 włączono do niej wiele bardzo cennych terenów. Np. wśród nowych obszarów morskich znalazło się m.in ujście Loary we Francji w regionie Atlantyku o powierzchni
680 km², w którym występują cenne rafy koralowe zimnych wód oraz piaszczyste wybrzeża. Obszar ten stanowi obszar dojrzewania młodych ryb oraz ważny obszar odpoczynku dla gatunków daleko migrujących, np. łososia atlantyckiego Salmo salar oraz alozy Alosa alosa. Również Dania dodała do sieci Natura 2000 duże obszary morskie, w tym Sydlige Nordsø, gdzie chroni się morświna Phocoena phocoena. Wkład Hiszpanii w sieć morską stanowi El Cachucho – rozległe wybrzeże i góra podwodna na Morzu Kantabryjskim przy północnym wybrzeżu Hiszpanii. Występuje tam wyjątkowa różnorodność życia morskiego, w tym szereg odkrytych niedawno ogromnych gąbek.

Powiększenie sieci zwiększy także ochronę wielu cennych siedlisk lądowych, począwszy od górskich lasów bukowych i bogatych w różne gatunki kwiatów łąk w Czechach, a skończywszy na wielkich jeziorach i mokradłach w Polsce. Te siedliska stanowią ważne schronienie dla wielu z najrzadszych i najbardziej zagrożonych gatunków w Europie, np. wydry Lutra lutra, żółwia błotnego Emys orbicularis oraz bardzo rzadkiego modraszka teleius Maculinea teleius.

Nowe obszary chronione są bardzo zróżnicowane pod względem zarówno przyrodniczym, jak i krajobrazowym: obejmują m.in. bogate w kwiaty łąki, lasy, systemy jaskiń, a nawet laguny.

Trzeba podkreślić, że decyzja KE odnosiła się jedynie do tych obszarów „siedliskowych”, które państwa członkowskie UE oficjalnie zaproponowały przed 31 października 2009 r., przesyłając do KE wszelkie niezbędne do podjęcia tej decyzji materiały na ich temat.

Źródła:

Opinia EKES ws. zrównoważonego rozwoju obszarów przybrzeżnych UE

mala fotkaPrzedstawiamy opinię Europejskiego
Komitetu Ekonomiczno-Społecznego
w sprawie zrównoważonego rozwoju
obszarów przybrzeżn
ych Unii Europejskiej.

 

Pobierz PDF

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES) jest organem doradczym Unii Europejskiej. Komitet, założony w 1957 r., zapewnia fachowe doradztwo na rzecz większych instytucji UE (takich jak Komisja Europejska, Rada UE, Parlament Europejski). EKES przedstawia opinie w sprawie wniosków legislacyjnych UE oraz sporządza opinie z inicjatywy własnej dotyczące kwestii, którymi zdaniem członków Komitetu należy się zająć. Jednym z głównych zadań EKES jest stanowienie „pomostu” między instytucjami UE a zorganizowanym społeczeństwem obywatelskim. Więcej na stronie http://www.eesc.europa.eu.

Gatunki inwazyjne i zmiany klimatu – zabójczy duet

Dwa największe zagrożenia dla przyrody – gatunki inwazyjne i zmiany klimatu – maję w połączeniu nie tylko niszczący wpływ na środowisko naturalne, ale mogą również kosztować kraje na całym świecie 10% ich PKB. Naukowcy biją na alarm: na konferencji NEOBIOTA w Kopenhadze domagali się zaostrzenia unijnego prawa w sprawie obcych gatunków o charakterze inwazyjnym, a w raporcie pt. „Gatunki inwazyjne, zmiany klimatu, i adaptacja oparta na podejściu ekosystemowym….” naciskają, aby jak najszybciej podjąć działania przeciwko „zabójczemu duetowi”.

 

Kiedy w wiktoriańskiej Anglii arystokracja sprowadzała sobie zza oceanu szare wiewiórki północnoamerykańskie, aby były egzotyczną ozdobą ogrodów, nikt by nie pomyślał, że 120 lat później te gryzonie wyprą z Wielkiej Brytanii, Irlandii i Włoch rodzime wiewiórki rude. W roku 1889 wypuszczono tam na wolność 350 szarych wiewiórek, a obecnie stanowią one 90% wiewiórczej populacji. Podobnie jenot, sprowadzony z Dalekiego Wschodu, uciekł z hodowli w Rosji, zajmuje coraz większe tereny i teraz już konkuruje z naszymi lisami. Norka amerykańska, sprowadzona jako zwierzę futerkowe, wypiera powoli norkę europejską. Szop pracz, również gatunek amerykański sprowadzony do Europy w celach hodowlanych (na futro), ale trzymany także w domach jako maskotka, uciekł z niemieckiej farmy i rozprzestrzenia się po Europie. Cała trójka nie ma naturalnych wrogów na naszych terenach, dlatego rozprzestrzenia się w dużym tempie i stanowi poważne zagrożenie dla naszej fauny, przede wszystkim dla ptaków, którym niszczy gniazda i wyjada pisklęta. Jenot poluje nawet na zające.

O zagrożeniach jakie stwarzają gatunki obce dla przyrody, gospodarki i zdrowia ludzi pisaliśmy już na portalu w artykule pt. Gatunki inwazyjne (14 września 2009 r.). Warto przypomnieć, że spis europejski z 2008 r.1 ujawnił, że w Europie zadomowiło się ok. 10 000 obcych gatunków, z których blisko 1300 gatunków może być niebezpiecznych ze względu na swój inwazyjny charakter i liczba ta stale rośnie. W Polsce, listę gatunków inwazyjnych opracowali naukowcy z Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. Szacuje się, że stanowią one 25% wszystkich gatunków obcych występujących w naszym kraju.

mala fotkaNa konferencji NEOBIOTA2, która odbyła się we wrześniu 2010 r. na Uniwersytecie w Kopenhadze, naukowcy i przedstawiciele organizacji ekologicznych dyskutowali o gatunkach obcych, ich wpływie na bioróżnorodność i sposobach ich kontrolowania. Wysunięty został postulat wprowadzenia w Europie nowych przepisów, które zahamują proces rozprzestrzeniania się niebezpiecznych gatunków inwazyjnych. Zdaniem naukowców, nowe prawo powinno być równie rygorystyczne jak wzorcowe pod tym względem ustawodawstwo Nowej Zelandii i Australii. Kraje te wprowadziły m.in. restrykcyjne kwarantanny i kontrole graniczne oraz obostrzenia w transporcie wszelkich obcych gatunków.

Coraz częściej mówi się również o tym, że zmiany klimatu potęgują rozprzestrzenianie się inwazyjnych gatunków roślin i zwierząt. Globalne ocieplenie, coraz częstsze susze i powodzie oraz podwyższenie poziomu dwutlenku węgla w atmosferze dają przewagę gatunkom, które mają większe zdolności adaptacyjne. Zakłóca to równowagę ekosystemów, zarówno lądowych jak i wodnych. W niektórych przypadkach gatunki inwazyjne mogą także ograniczać ilość dwutlenku węgla, jaką przyroda jest w stanie wchłonąć z atmosfery.

Takie i inne wnioski przedstawione zostały w opublikowanym we wrześniu 2010 r. raporcie pt. Invasive Species, Climate Change and Ecosystem-based Adaptation: Adressing Multiple Drivers of Global Change (Gatunki inwazyjne, zmiany klimatu, i adaptacja oparta na podejściu ekosystemowym: z uwzglednieniem licznych czynników napędzających globalne zmiany)3, podsumowującym badania przeprowadzone przez GISP4, sfinansowane przez Bank Światowy.

W raporcie można przeczytać, że „zmiany klimatyczne i gatunki inwazyjne są dwoma największymi zagrożeniami dla różnorodności biologicznej i dla zapewniania cennych wartości przez ekosystemy”. Podana jest ogromna liczba przykładów inwazyjnych gatunków roślin i zwierząt, które okazały się dużo bardziej zdolne do przeżycia niż gatunki miejscowe. W rezultacie następuje m.in. erozja gleby, niszczenie upraw i hodowli oraz utrata przychodów z turystyki. Ponadto, zmiany klimatyczne w połączeniu z globalnym zasięgiem handlu i transportu mogą istotnie zwiększyć ryzyko pandemii (np. ptasia grypa, malaria, dżuma). Zdaniem Billa Jacksona, zastępcy dyrektora generalnego IUCN5, raport pokazuje, że najwyższa pora przyjrzeć się związkowi między zmianami klimatu i gatunkami inwazyjnymi. Wydaje się, że skala kosztów finansowych, które zapewne trzeba będzie ponieść z powodu braku reakcji na to co się dzieje w tym zakresie powinna być wystarczającym ostrzeżeniem, żeby zachęcić osoby odpowiedzialne za ustalanie polityki do szybkiego podjęcia działań zapobiegawczych. Zniszczenia spowodowane przez gatunki inwazyjne na całym świecie szacuje się na ponad 1,4 biliona dolarów amerykańskich rocznie, czyli 5% wartości światowej gospodarki, szacunkowe koszty zmian klimatycznych to też około 5% globalnego PKB.

Autorzy raportu przekonują, że konieczne jest podjęcie kroków w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się obcych gatunków inwazyjnych. Namawiają do działań adaptacyjnych opartych na podejściu ekosystemowym6 i podkreślają potrzebę opracowania systemów monitoringu, wczesnego wykrywania, i szybkiej reakcji, które posłużą do walki z wprowadzaniem gatunków inwazyjnych. Przydatnym narzędziem dla osób podejmujących decyzje okazać się mogą oceny zagrożeń i podatności na zmiany związane z wprowadzaniem i rozprzestrzenianiem się gatunków inwazyjnych i nt. ich wpływu na stan ekosystemów.

Zmiany klimatu sprawiają, że aby skutecznie chronić przyrodę, trzeba być gotowym na nagłe zwroty akcji i na ciągłą niepewność, a adaptacja do zmian klimatu wymaga zastosowania różnorakich rozwiązań: krótko- i długoterminowych, ostrożnych, ale i zdeterminowanych, przede wszystkim jednak wyprzedzających bieg zdarzeń.

A. Golec, InE

Źródła: www.gisp.org, www.iucn.org, www.bbc.co.uk, www.reuters.com, www.gazeta.pl, www.rp.pl

 


1 Spis przeprowadzony w ramach projektu DAISIE finansowanego przez IV Ramowy Program Komisji Europejskiej. Informacje na temat obcych gatunków w Europie wyszukać można na stronie projektu, pod adresem: www.europe-aliens.org

2 NEOBIOTA to Europejska Grupa ds. Inwazji Biologicznych, założona w 1999 r. w Berlinie. Zgromadzeni w niej naukowcy pracują nad teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami inwazji biologicznych, a także prowadzą działania edukacyjne i współpracują z osobami odpowiedzialnymi za prowadzenie polityki w tym zakresie.

3 Pełen tekst raportu dostępny jest pod adresem: http://www.gisp.org/ oraz http://data.iucn.org/dbtw-wpd/edocs/2010-054.pdf

4 GISP – Global Invasive Species Programme – to globalny program ds. gatunków inwazyjnych z główną siedzibą w Nairobi (Kenia). Jest to międzynarodowa inicjatywa zawiązana w 1997 r. poświęcona walce z zagrożeniami wywołanymi przez gatunki inwazyjne na całym świecie.

5 IUCN – International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów) to organizacja, której misją jest wpływanie, zachęcanie i pomaganie społeczeństwom całego świata w ochronie integralności i różnorodności przyrody oraz osiągnięcie sprawiedliwego i ekologicznie zrównoważonego korzystania z zasobów naturalnych. IUCN jest jednym z głównych partnerów GISP.

6 Adaptacja oparta na podejściu ekosystemowym – wykorzystanie działań na rzecz ochrony bioróżnorodności i ekosystemów i uwzględnianie charakteru i specyfiki ekosystemów w ogólnej strategii adaptacyjnej, w celu zwiększenia odporności ekosystemów i ludzi oraz ograniczenia ich podatności na niekorzystne skutki zmian klimatu (Sekretariat Konwencji o różnorodności Biologicznej 2009). Istotą podejścia ekosystemowego jest dążenie do osiągnięcia równowagi pomiędzy ochroną i trwałym użytkowaniem zasobów przyrody.