Wyboru specjalnych obszarów ochrony siedlisk do sieci NATURA 2000 dokonuje się na mocy dyrektywy „siedliskowej”, biorąc pod uwagę:

• siedliska przyrodnicze i gatunki wymagające ochrony zgodnie z postanowieniami dyrektywy (w zależności od ich liczebności i zajmowanej powierzchni) – kierując się kryteriami wyboru z załącznika III dyrektywy oraz listami siedlisk i gatunków z załączników I i II;
• wartość ekologiczną obszaru dla ochrony różnorodności biologicznej regionu biogeograficznego, w którym jest on położony;
• kryteria selekcji ustanowione przez Komitet ds. Siedlisk oraz kryteria stosowane przez Europejską Agencję Środowiska (European Environment Agency) i Europejskie Centrum Ochrony Przyrody (European Topic Centre for Nature Conservation);
• wskazania Europejskiego Centrum Ochrony Przyrody dotyczące pozostawienia obszaru na liście obszarów o znaczeniu wspólnotowym.

Wyboru obszarów specjalnej ochrony ptaków, które stanowią drugi typ obszarów sieci Natura 2000, dokonuje się natomiast na mocy dyrektywy „ptasiej”, biorąc przede wszystkim pod uwagę miejsca, w których:

• ptaki gatunków zagrożonych globalnie występują w większych ilościach;
• występują koncentracje ptaków gatunków zagrożonych w państwach UE;
• występują koncentracje ptaków gatunków wędrownych niezagrożonych w państwach UE;
• występują duże koncentracje ptaków gatunków gromadnych podczas ich wędrówek;
• występują ptaki gatunków zagrożonych w państwach UE.

Więcej informacji o procesie wyznaczania obszarów Natura 2000 i sytuacji w tym zakresie w Polsce przedstawiono w e-szkoleniu 2.

poprzedni rozdział| następny rozdział